ładunek dodatni
Encyklopedia PWN
anoda
w urządzeniu elektrycznym (np. zgrzewarce) lub przyrządzie elektronicznym (np. diodzie) elektroda, obdarzona ładunkiem dodatnim, odprowadzająca ujemne nośniki prądu z obszaru międzyelektrodowego.
[gr.],
zespół zjawisk związanych z występowaniem chmur cumulonimbus;
cząsteczka polarna, cząsteczka biegunowa, cząsteczka dipolowa, dipol,
cząsteczka utworzona z atomów o różnej elektroujemności, w której nastąpiło rozdzielenie ładunku dodatniego i ujemnego;
elektron
cząstka elementarna o masie me = 0,510 998 902(21) MeV/c2 (9,109 381 88(72) · 10–31 kg) i ładunku elektrycznym e = −1,602 176 462(63) · 10–19 C, występująca w 2 stanach ładunkowych: jako ujemny — negaton, i dodatni — pozyton;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’],
obszar na granicy 2 faz, odznaczający się statystycznie nierównomiernym rozmieszczeniem elektronów lub jonów, takim, że warstwa o ładunku dodatnim przylega do warstwy o ładunku ujemnym, powodując powstawanie różnicy potencjałów.
amerykański polityk, publicysta, filozof, wynalazca, jeden z największych uczonych XVIII w..
